Çocuklar yetişkinler kadar deneyim sahibi olmadıkları için pek çok kez hayal kırıklığı ve kazalarla karşılaşırlar. Anne ve baba olarak sizin bu kazalar karşısında nasıl tepki verdiğiniz ise onlar için çok değerlidir. Örneğin, 1 yaşından itibaren çocuğun fiziksel olarak çok hareketlenir. Ayağı takılıp düşebilir, merdiven basamağından desteksiz inmekte senin gibi başarılı olmadığı için ufak kazalar atlatabilir. Bu noktada devamlı olarak “Dikkat et!” demek ya da “Ben sana söylemiştim! Dikkatli olmazsan düşersin” demek çocuğunun hayal kırıklığı duygusuna kaygı ya da öfke duygusunu ekler.
Bu söylemler yerine çocuğunun güvenliğinden emin olmadığın durumlarda daha net ve spesifik cümleler tercih edebilirsin. Örneğin, merdivenden inen çocuğuna “Biraz yavaşla canım, ayağının nerede olduğuna bak.” diyebilir ya da “Ben arkandayım, acele etmene gerek yok.” diyerek ona güven verebilirsin.
Bir kaza yaşadığında ise “Evet canım kızım / oğlum, ayağın kaydı ve düştün. Gel birlikte bakalım, seveyim. Bana sarılmak ister misin? Şimdi nasıl hissediyorsun?” diyerek kucak açtığında şefkatli yaklaşımınla onu desteklemiş olursun.
Çocuğunun büyüme yolculuğu pek çok dikkatsizlik, kaza ve çıkarılan derslerle doludur. Bu kazaları ve hataları yaşa da yine de denemeye devam eder. Düşüp tekrar kalkıp, tekrar denemesini teşvik eden anne ve babası onun güven dolu dayanağı olacaktır.